انتخاب یک ژنراتور قابل حمل متناسب با نیاز شما چگونه باشد؟

• فهرست تمام دستگاه‌هایی که قصد دارید به صورت همزمان تغذیه کنید را بنویسید. شامل تمام چیزها از جمله الکترونیک‌های کوچک (تلفن‌ها، لپ‌تاپ‌ها) تا وسایل بزرگ (فریزرها، ابزارهای برقی) باشد.

• وات هر دستگاه را بررسی کنید (این اطلاعات معمولاً روی برچسب دستگاه، دفترچه راهنما یا وب‌سایت سازنده آمده است). برای دستگاه‌های دارای موتور، هم وات استارت و هم وات راه‌اندازی را یادداشت کنید (وات استارت اغلب ۲ تا ۳ برابر بالاتر از وات راه‌اندازی است).

• وات راه‌اندازی تمام دستگاه‌ها را با هم جمع کنید تا حداقل توان مورد نیاز شما به دست آید. بیشترین مقدار وات استارت (از دستگاه‌هایی مانند کولرهای هوا) را به این عدد اضافه کنید تا اطمینان حاصل کنید ژنراتور قادر به تحمل ضربه اولیه برقی است.

• یخچال (700 وات کارکرد مداوم، 1400 وات شروع کار) + لپ‌تاپ (60 وات) + چراغ‌های ال‌ئی‌دی (100 وات) = 860 وات کارکرد مداوم. اضافه کردن بیشترین توان شروع (1400 وات) جمعاً 2260 وات می‌شود. ژنراتور برق قابل حمل با حداقل 2500 وات توان شروع و 1000 وات توان مداوم مناسب خواهد بود.

• کمپ‌گردی/استفاده در فضای باز: 1000–2000 وات (باتری گوشی، خنک‌کننده‌ها، دستگاه‌های کوچک را روشن می‌کند).

• حوادث خانگی: 3000–5000 وات (یخچال، چراغ‌ها، دمنده‌ها، هیترهای کوچک را به کار می‌اندازد).

• سایت‌های کاری: 5000–10000 وات (ابزارهای برقی، دستگاه‌های جوشکاری، کمپرسورها را به کار می‌اندازد).

• مزایا: به‌راحتی یافت می‌شود؛ در بیشتر ژنراتورهای کوچک و متوسط کار می‌کند؛ هزینه اولیه ژنراتور مقرون‌به‌صرفه است.

• معایب: عمر محدود (۳۰ تا ۶۰ روز بدون استابیلایزر)؛ بسیار قابل اشتعال است و نیازمند نگهداری ایمن است؛ انتشار آلاینده‌های بیشتری نسبت به سایر سوخت‌ها را دارد؛ بازدهی سوختی آن پایین‌تر از پروپان است.

• مزایا: عمر مفید طولانی (نامحدود در صورت نگهداری مناسب)؛ تمیزتر از بنزین می‌سوزد و به همین دلیل مaintenance کمتری نیاز دارد؛ سوخت به راحتی در تانکرهای ذخیره قرار می‌گیرد؛ در مناطق دورافتاده نیز در دسترس است.​

• معایب: تانکرهای گاز پروپان حجم بیشتری نسبت به کانیسترهای بنزین دارند؛ ژنراتورها ممکن است در ابتدا هزینه بیشتری داشته باشند؛ چگالی انرژی پایین‌تر (برای مدت کارکرد مشابه با بنزین، مقدار سوخت بیشتری لازم است).

• مزایا: وابستگی به یک منبع سوخت را کاهش می‌دهد؛ در مواقع کمبود سوخت (مثلاً بعد از یک توفان) مفید است؛ راحتی استفاده از بنزین را با دوام گاز پروپان ترکیب می‌کند.

• معایب: کمی سنگین‌تر و گران‌تر از مدل‌های تک‌سوختی هستند؛ ممکن است کارایی کمتری وقتی روی گاز پروپان کار می‌کنند داشته باشند.

• مزایا: راندمان بالای سوخت (مدت زمان بیشتری با هر گالن سوخت فعالیت می‌کند); موتورهای دیزلی عمر بیشتری نسبت به موتورهای بنزینی دارند؛ سوخت کمتر قابل اشتعال است و نگهداری آن ایمن‌تر است.

• معایب: هزینه اولیه بیشتر؛ سنگین‌تر و پرسرصداتر؛ سوخت دیزلی در دماهای بسیار سرد ممکن است ژله‌ای شود؛ در برخی مناطق کمتر در دسترس است.

• مدل‌های سبک (زیر ۵۰ پوند): ایده‌آل برای کمپ‌گردی یا تفرج در فضای باز. معمولاً این ژنراتورها دارای دسته‌های داخلی برای حمل آسان هستند و توانی بین ۱,۰۰۰ تا ۲,۰۰۰ وات دارند.

• مدل‌های متوسط (۵۰–۱۰۰ پوند): مناسب برای خانه استفاده. این مدل‌ها ممکن است دارای چرخ و دسته قابل امتداد باشند تا راحت‌تر بتوان آن‌ها را هل داد، اما بالابردن آن‌ها به داخل ماشین همچنان نیازمند زحمت است.

• مدل‌های سنگین (بالای ۱۰۰ پوند): برای استفاده در محل کار یا به عنوان منبع تغذیه اضطراری ثابت طراحی شده‌اند. این مدل‌ها نیازمند چرخ هستند و ممکن است جابجا کردن آن‌ها نیازمند دو نفر باشد.

• چرخ‌ها: لاستیک‌های هوایی (پنوماتیک) برای حرکت روی زمین‌های ناهموار (کمپینگ، محل کار) مناسب‌ترند، در حالی که لاستیک‌های توپر برای سطوح صاف (راهروها) کاربرد دارند.

• دسته‌ها: دسته‌های قابل امتداد فشار کمتری روی دست وارد می‌کنند وقتی ژنراتور را هل می‌دهید؛ دسته‌های جانبی در بلند کردن دستگاه کمک می‌کنند.

• طراحی کمپکت: ژنراتورهای با طراحی عمودی (بلندتر از عرضشان) فضای کف را در محل نگهداری صرفه‌جویی می‌کنند.

• ژنراتورهای آرام: ۵۰–۶۰ دسی‌بل (معادل یک گفتگو؛ مناسب برای کمپینگ یا محله‌ها). این نوع ژنراتورها اغلب دارای طراحی بسته و ساکن‌کننده هستند.

• نویز متوسط: ۶۰–۷۰ دسی‌بل (شبیه به یک جاروبرقی؛ قابل قبول برای کارگاه‌ها یا استفاده موقت خانگی).

• ژنراتورهای بلند: بالای ۷۰ دسی‌بل (مانند یک چمن‌برقی؛ مناسب برای مناطق دورافتاده یا صنعتی).

• مزایا: هزینه اولیه پایین؛ گزینه‌های وات بالا (تا ۱۰ هزار وات و بیشتر)؛ مقاوم در برابر استفاده سنگین.

• معایب: سر و صدای بیشتر؛ مصرف سوخت کم‌کارآمد در بارهای پایین؛ ولتاژ خروجی ممکن است "کثیف" باشد (ناپایدار)، که می‌تواند به الکترونیک‌های حساس (لپ‌تاپ، گوشی) آسیب برساند.

• مزایا: عملکرد آرام‌تر؛ مصرف سوخت کارآمد (تنظیم سرعت موتور مطابق با بار); ایمن برای الکترونیک‌های حساس؛ اغلب قابلیت موازی‌سازی دارند (اتصال دو مولد برای افزایش توان).

• معایب: هزینه اولیه بیشتر؛ حداکثر توان کمتر (اکثراً زیر 7000 وات).

• خاموش‌کننده با کم‌شدن روغن: به‌صورت خودکار ژنراتور را در صورت کم‌بودن سطح روغن خاموش می‌کند و از آسیب به موتور جلوگیری می‌کند.

• کلیدهای مدار: از ژنراتور و دستگاه‌های متصل به آن در برابر اضافه‌بار محافظت می‌کند.

• خروجی‌های قطع‌کننده خطای زمین (GFCI): از برق‌گرفتگی در شرایط مرطوب جلوگیری می‌کند (ضروری برای استفاده در فضای باز).

• چندین خروجی: ترکیبی از خروجی‌های 120 ولتی، 240 ولتی و پورت‌های USB امکان استفاده از دستگاه‌های مختلف را فراهم می‌کند. برای ابزارهای سنگین، خروجی‌های قفل‌شونده را در نظر بگیرید.

• استارت الکتریکی: از استارت دستی جلوگیری می‌کند (با باتری؛ برخی مدل‌ها دارای استارت دستی ذخیره هستند).

• نشانگر سوخت: امکان پایش سطح سوخت را بدون باز کردن مخزن فراهم می‌کند.

• قابلیت موازی‌سازی: اتصال دو ژنراتور اینورتری را برای دو برابر کردن توان خروجی فراهم می‌کند (در صورت نیاز گاه‌به‌گاه به ولتاژ بیشتر، مفید است).

• مدل‌های ارزان: ۱–۲ سال.

• مدل‌های متوسط: ۳–۵ سال.

• مدل‌های لوکس: ۵–۱۰ سال.

آیا یک ژنراتور قدرت قابل حمل می‌تواند م conditioner هوا را در خانه کار کند؟ ​

چگونه سوخت ژنراتور قابل حمل خود را به صورت ایمن ذخیره کنم؟ ​

آیا بهتر است ژنراتوری بزرگ‌تر از حد نیاز خریداری کنم؟ ​

آیا می‌توانم از ژنراتور قابل حمل در باران استفاده کنم؟ ​

ژنراتور قدرت قابل حمل چقدر نیاز به نگهداری دارد؟ ​